BİR ÇINARIN ARDINDAN

Hüner Hakka Kul olmaktır.

Hüner İrfani bulmaktır.

Hüner bir ibret almaktır.

Erzurumlu Muhammed Lütfü Efemiz böyle buyuruyordu.

Her canlı ölümü tadacaktı.

Önemli olan Hakka Kul olmaktı.

Evet, fani gibi bizlerde vakti saati gelince yaratan gel deyince, mutlaka bizlerde Hakka o  ebedi aleme yürüyeceğiz.

Ölüm doğuşla başlar aslında her insan için.

Doğan her canlı bu alemde var olan her canlı mutlak ve mutlak sonunda yok olacaktır.

İnanmış iman etmiş insanlar olarak önemli olan doğuşa sevindiğimiz kadar sevgiliye kavuşacağımız ölüm gününde de aslında sevinmek lazım.

Tabi bu ihlaslı ve imanlı bir gönüle sahip olmakla olur.

Ölüme elbet üzüntü duyulacaktır.

Ancak bu isyana kadar gitmemeli, gönülden hüzün yaşanmalı bir taraftan da sevgiliye kavuşmanın sevincini tatmalıdırlar.

Ölüm ebedi ayrılıkta değildir.

Ölüm aslında ebedi kavuşmaktır.

Her insanın her ailenin aile büyükleri vardır.

Çınar gibidirler.

Hiç bir şeyleri olmasa bile gölgeleri vardır.

Sizi sarıp sarmalayan.

Bazen duasına ihtiyaç durasınız

Bazen gölgesine,

Maddi manevi her şeyi ile çınardırlar onlar.

Var olma yaşama sebeplerinizden biridirler..

Yoklukları üşütür varlıkları ısıtır.

Varlığına alıştınız mı, yokluğuna alışmanız zor gelir.

Başımızdaki büyüklerimiz dedelerimiz ninelerimiz, babalarımız ve annelerimiz çınar ağaçlarımızdırlar.

İşte bu Çınar ağaçlarımız yağmurda şemsiye ,güneşte gölgelik, hastalıkta şifa , darlıkta genişlik, imanda ihlas, yanlıştan kurtarıcı doğruda yol göstericidirler.

Kıymetlerini iyi bilmek gerekir.

Sonra varlıklarında kıymetlerini bilemediklerimiz yokluklarında arar da bulamayız.

O yüzden hep şaşarım böyle çınar ağaçlarını kimsesizler yurtlarında devletin sosyal tesislerinde yalnız başlarına bırakan zavallı evlatların yok akıllarına.

Bilmezlermi ki bugün onlar yalnız bırakılırken yarın kendileri de kendi doğurup büyüdüğü evlatları tarafından kimsesizliğe terk edileceklerdir.

Yazık o evlatlara acırım hallerine.

Ne diyelim dua edelim.

Rabbim onlara da hidayet versin.

Kalplerine merhamet versin inşallah.

Evet Muhterem okuyucular işte biz Soğukpınar Ailesi olarak bir Çınar ağacımızı Dede dediğim, gölgesinde gölgelendiğim ve dualarında var olduğum Remzi dedemizi çınarımızı kaybettik.

Soğukpınar ailesinin en büyük torunu olarak artık Dede diyeceğimiz bir çınarımız kalmamış.

Dedemizi hakka sevgililer sevgilisine var edene yolcu etmenin hüznü ama aynı zamanda da sevinci içerisindeyim.

 Seksene ulaşmış yaşı ile kendi deyimi ile gençliğinde Almanya da gurbetçi, Türkiye'de Almancı olmuş, ama her zaman dininden diyanetinden asla taviz vermemiş, hayatını Allah'ın rızasını kazanmaya adamış deyim yerinde ise sırtımızı dayadığımız Palandöken'imizi kaybetmenin hüznü içerisindeyiz.

Kalemim yazmasa da Dedemizin ardından bu yazıyı kaleme almak torunu olarak üzerime düşen görevi ifa etmem gerekiyordu.

Uzaktan yakından bu gurbet diyarında acımızı paylaşan bütün dostlara şükranlarımı sunuyorum.

Allah hepsinden razı olsun.

Rabbim bütün Ümmetin ölmüşlerine Rahmet eylesin makamlarını Cennet eylesin inşallah.

Hüner Hakka Kul olmaktır.

Hüner İrfani bulmaktır.

Hüner bir ibret almaktır.