ERDAL GÜZEL YAZDI....'NİTELİKSİZ POLİTİKALARIN ÜRÜNÜ NİTELİKSİZ OKULLAR'

 Ülkemizin, Osmanlıdan günümüze kadar gelen en büyük sorunlarından biri şüphesiz eğitim konusudur.

Her gelen hükümet  ve değişen her bakanla birlikte  ülkenin  eğitim ve öğretim politikası da değiştiğinden konuyla ilgili sıkıntılar artarak devam etmektedir.

İktidara gelen hükümetlerin arka bahçe olarak gördükleri okulları kendi siyasi düşüncelerine göre dizayn etme gayretleriyle eğitim ve öğretim her geçen gün şekilden şekle girmektedir.

Hatırlanacağı üzere cumhuriyeti kuran iradenin üzerinde en fazla durduğu konulardan biri eğitim olmuştur.  Eskişehir ve Kütahya savaşlarının devam ettiği esnada yapılan Maarif Kongresi ile 1924 yılında çıkarılan Tevhid-i Tedrisat Kanunu cumhuriyet kadrolarının  eğitime verdikleri önemi göstermektedir.

Eğitim alanında yapılan ciddi çalışmalar  neticesinde Osmanlıdan gelen ezberci eğitim modelinin yerine, yaparak öğrenme modeli benimsenmiş, bunun ilk örneği olan Köy Enstitüleri  kısa sürede olağan üstü bir başarı yakalamıştı.

Bu başarıdan rahatsız olan toprak ağalarının ve  egemen çevrelerin baskısıyla ülkenin göz bebeği olan Köy Enstitüleri  akıl almaz bahanelerle kapatılmış, dolayısıyla  eğitim alanında yeni  politikalar üretilmeye başlamıştı.

Eğitimde çıtayı yükseltmek düşüncesiyle açılan Fen liseleri ve Anadolu Liseleri başlangıçta istenilen başarıyı sağlamış olsalar da siyasetin baskısıyla sayılarının artması ve eğitim kalitelerinin düşmesi neticesiyle  kısa sürede  fonksiyonlarını kaybetmeye başlamış, dolayısıyla iyi düşüncelerle yürütülen bu projenin neticesi hüsran olmuştur.

28 Şubat postmodern darbesinin ilk icraatı da eğitim üzerinde olmuştu. Bu süreçte meslek liselerinin önünü kesilmiş, İmam Hatip Liselerinin kapısına adeta kilit vurulmuştu.

Eğitim ve öğretimdeki bu boşluğu gören emperyalist güçlerin güdümündeki yapılanmalar fırsatı iyi değerlendirmişler, yetenekli  gençleri kurdukları kolejlere taşıyıp , kendi ideolojileriyle şekillendirip, ülkenin tüm kurumlarına hakim olacak bir örgütsel yapıyı kurmuşlardı.

15 Temmuz darbe girişiminden sonraya ortaya dökülen gerçeklerle , eğitim  vasıtasıyla , Yargı, Silahlı Kuvvetler, Emniyet teşkilatı gibi ülkenin can damarlarının nasıl felç edildiğini görmüştük.

Aradan geçen yıllara rağmen eğitim politikalarında fazla bir zihniyet değişikliğinin olmadığı ortadadır.

Yakın zamanda  inançlı gençlik yetiştirme politikaları ile İmam Hatip Liselerinin sayılarının artırılması hedeflenmiş, bu düşünce ile diğer okullar üvey evlat muamelesi görmeye başlamıştır.

Günü birlik politikalar neticesinde evdeki hesap çarşıya uymamış, İmam Hatip Liselerinin yaygınlaştırılması beraberinde bir takım sıkıntıları getirmiştir. Bu uygulamanın alarm vermesi geçen hafta Konya’ da yapılan bir çalıştayda ortaya çıkmış, İmam Hatipli gençler arasında deizmin ilgi görmesi Sn. Cumhurbaşkanına kadar gitmişti.

Bu tür uygulamaların  getirdiği  neticeler, eğitimde gelinen noktayı ifade etmesi açısından çok anlamlıdır.

Yakın zamanda okulların nitelikli ve niteliksiz diye iki kategoriye ayrılması eğitim politikalarındaki niteliksizligi ifade eden bir itiraf niteliğindedir.

Okulların  nitelikli ve niteliksiz olarak tasnif edilmesi eğitimdeki fırsat eşitliği ile bağdaşmamaktadır.

 Okulların bu şekilde kategorize edilmesi nitelikli öğrenci ve nitelikli öğretmen , niteliksiz öğrenci ve niteliksiz öğretmen gibi  kavramları da akla getirmektedir.

Milli Eğitim Bakanlığının görevi tüm okulları nitelikli hale getirmek olduğuna göre ,niteliksiz olarak tabir edilen okulların suçu ne ? diye sormak durumundayız.

Niteliksiz olarak vasıflandırılan okullar içerisinde Erzurum Lisesi  ve Nene Hatun Kız Lisesi  gibi tarihi geçmişi olan ve uzun yıllar başarıdan başarıya koşan okulların bulunması, mevcudu koruyamamanın ve niteliği, niteliksiz hale getirmenin somut ifadesidir.

Bilindiği gibi Erzurum Lisesi, Sultan  2 Abdülhamit Han  tarafından  1889 yılında kurulmuş ,cumhuriyetin  ilanından sonra da ülkenin en başarılı liseleri arasında  yer almış ve Mustafa Kemal’in özel ilgisine mazhar olmuştur.

Ahmet Hamdi Tanpınar gibi öğretmenlerin görev yaptığı ve bu güne kadar binlerce önemli şahsiyetin yetiştiği Erzurum Lisesinin  niteliksiz bir hale getirilmesi yanlış politikaların bir neticesidir.

Tarihi özelliği, harikulâde binası ve  başarılarla dolu geçmişi görmezlikten gelmek niteliksiz bir bakış açısını göstermektedir.

Nene Hatun Kız Lisesi ile  Erzurum Lisesinin kan kaybına seyirci kalıp, daha sonra bu okulları niteliksiz olarak tanımlamak tam bir  vefasızlık örneğidir.

Bu okulların başarısını artırma yönünde çalışma yapmayanların ve  bu güzide okulların niteliksiz hale gelmesine göz yumanların zihniyetleri  “ Bu mektepler olmasıydı maarifi ne güzel idare ederdim” sözünü akla getirmektedir.

Erzurum lisesi ve Nene Hatun  Kız Lisesi geçmişteki başarılarıyla ve fiziki yapılarıyla Trabzon Lisesi, Vefa Lisesi, Haydar Paşa Lisesi ,Kabataş Lisesi ;İstanbul Lisesi gibi marka okullardır.

Bu okulları misyonlarına göre değerlendirmek , varsa eksikliklerini takviye ederek hatıralarıyla birlikte gelecek nesillere emanet etmek tarihi bir sorumluluktur.

Bu okullar, arkalarında büyük başarıları olan,  hatıra üreten ve ruhu olan eğitim yuvalarıdır.

Erzurum Lisesi ve Nene Hatun Kız Lisesi dün olduğu gibi günümüzde de aynı başarıyı gösterebilecek alt yapıya ve imkânlara sahiptir. Bu okulları eski günlerine döndürecek olan yine yönetim anlayışıdır.

Temennimiz, yetkililerin bu okullarda ki  başarıyı yakalatacak tedbirleri  alması ve her şeyi ile tarihe mal olmuş bu eğitim yuvalarının eski parlak günlerine dönmesidir.