“İSTİKLAL VE ŞEREF DUYGUSUNU, İLK ÖNCE ERZURUMLULAR TATMIŞTIR”

Hiç kuşkum yok şu soruyu siz de sormuşsunuzdur kendinize. Erzurum Kongresi, dadaşlar diyarında değil de bir başka vilayetimizde yapılmış olsaydı, acaba o şehir bu önemli hadiseyi tanıtım ve gelişimi için daha etkili bir şekilde kullanabilir miydi?

Acele edip hemen tabii ki, demeyin. Şehirden şehre değişir vaziyet.

Şehirler de insanlar gibi, bunu çok gözlemledim.

Hani, dünya çapında başarılara imza atmış insanlar vardır, sözünü etseniz lafı değiştirir, dikkatli baktığınızda görürsünüz yüzü bile kızarmıştır mahcubiyetten.

Bazı insanlar da vardır ki, pire gibi bir iş görmüştür deve gibi anlatır durur.

Erzurumluların çoğu ilk tasnife girer, yaptığına yaptım demez, övünmeyi sevmez, ben demek şeytan işi diye düşünür, çekilir kenara.

Bu özelliği şehrin kişiliğine de sinmiştir. Gürültücü, velveleci, işportacı yönü yoktur Erzurum’un, bir nevi derviş şehirdir o. İnsanı tevazu insanı, kendisi tevazu beldesidir. İyi mi böylesi? .Bence iyi vallahi... Çünkü bu efendi, çelebi, vakur tavrı seviyorum ben. Öyle öğretmişler bize. Gelin görün ki bence/bizce iyi olan çağdaş anlayışa pek uygun değil, devir reklam, algı devri çünkü.

Ben demek şeytan işi deyip, kenara çekilmeyeceksin, ben ben ben diye naralanıp dolaşacaksın. Sosyal medyada benlik çiçekleri açacak, etrafında ego abideleri dikilecek ki millet fark etsin varlığını!

Birkaç yıl evvel, büyük bir şehrimizde görev yapan hemşehrimizi ziyarete gitmiştim, gömülmüş yerel gazetelere, sağa sola telefon ediyor, talimatlar yağdırıyordu.

Bir iki yudum çayı bile zor içtik, o telaşta. Dedi ki “ Gardaşım, bir gürültücü medyası, halkı var ki buranın, küçük, makul bir aksaklık oldu velveleyi kopardılar, halledelim de yakamızı kurtaralım. Yoksa ta Ankara’ya uzanır işin ucu ” Gördünüz mü sosyal kıskacı, toplumsal baskıyı? Bu kadarı da fazla, lakin gevşek bürokratın hakkından dirayetli ahali geliyor, diye düşündüm merdivenlerden inerken.

Mevzu dağıldı, sözün özünden uzaklaştık.

Erzurum Kongresinin 98.yıl dönümünde söz edip, diyecektim ki şu muhteşem olayı ulusal çapta gümbür gümbür kutlamanın bir yolunu niye bulamadık bugüne kadar?

Yıllardır yazıp duruyoruz,  gelin 23 Temmuz’da geleneksel bir Ekonomi Kongresi düzenleyelim, ekonomik kurtuluşun köklü çareleri için fikir imal edelim.

Toplayalım milleti kongre salonuna, üç gün, beş gün tartışalım, tıpkı kongre ruhuyla, büyük hedefler çizelim, önceliklerimizi sıralayalım. Bir sonraki yıl ne yaptık, ne ettik diye bir muhasebe yapalım, revize edelim hedeflerimizi.

Ne bileyim, ilköğretim, lise, üniversite düzeyinde yarışmalar açalım. Şiir, tiyatro eseri, müzik, beste… Aklınıza ne gelirse. Bu yerel gibi görünen ama aslında bir milletin yeniden doğuşunu, bir devletin yeniden kuruluşunu ifade eden bu muhteşem olayın hakkını verelim.

Yetmez mi gücümüz buna. Yeter. Kimsenin aklına gelmez mi, elbette ki geliyor. Şehrin birinci sınıf beyinleri var; deha çapında entelektüelleri var, gazetecileri, yazarları, sivil toplum önderleri var.

E, neden hayalimizdeki yüksek kutlama profilini yakalayamıyoruz?

Kurucu şehir olmanın havasını atamıyoruz?

“Her şeyin başladığı şehir “ olmanın meyvelerini toplayamıyoruz.

Çünkü Erzurum sadece dadaşlar şehri değil, dadaş şehir! Tik gezmeyi seviyor, vakur bir sadeliği benimsiyor, kahramanlığını menfaatine tahvil etmiyor. Tıpkı görev adamı gibi, görev şehri.

Bunu kongre sonrasında tespit edip demiş ki İ.H. Sevük "Şark tarafından ne vakit bir harp patlarsa devlet hemen bağırırdı: Aman Kahraman Erzurum yetiş. Âmânı zamanı yok, mademki kahramandır, balını yapan arı gibi o da kahramanlığını yapacak. Vatana olan borcun hiçbir vakit sonu olmaz; fakat bu serhat beldesi vatana borcundan ziyade vatandan alacaklıdır…”

O, öyle diyor da bizim Erzurumlu başını eğip önüne mırıldanıyor: “Tövbe tövbe vatandan alacak da ne demek. Bitmez vatana borcumuz, bu can bu tende oldukça...” Ne deyim, Esaleten gurban!

Ne diyor, müellifini hatırlayamadığım kadirşinas zat başlığa aldığım cümlesinde: “İstiklal ve şeref duygusunu, ilk önce Erzurumlular tatmıştır.” Vallahi şeref olarak yeter, şehrin yiğit boynuna asılan bu muhteşem madalya.

Geçenlerde gazetelerde okudum, kıymetli milletvekillerimiz toplanıp Sayın Meclis Başkanımızın kapısını çalmışlar. Davet etmişler Başkanımızı kutlamalara. Teşrif edecek mi bilmiyorum.

Yazıyı nasıl bağlasak dile düşünürken, Erzurum Kültür Müdürlüğünden bir SMS geldi. Öyle güzel bir faaliyet yapmışlar ki, işte budur, dedim. Peşinen tebrik ve teşekkür.

“23 Temmuz etkinlikleri pazar günü 10 da havuz başında başlayıp 11 de kongre binasında sürecek. 'Vatan bir bütündür   parçalanamaz' diyenlere vefa… Bu yıl 32 delege yakınını şehrimizde ağırlayacağız. İlk defa bir delege oğlu misafirimiz olacak. Vatan Onlara minnettardır.”

Evet, vatan onlara minnettardır; onlara layık hizmetler yapıp, unutmayanlara da…

Kutlu olsun şehrimizin 23 Temmuzu…