SEVİNMEK

Seviniriz,Hoşumuz giden bir oluşum karşısında seviniriz. İstediğimiz olursa,muhatabımız bizi anlarsa,beklentimize olumlu yaklaşırsa,seviniriz.Duygularımıza müsbet yaklaşım ve kabul gördüğümüzde seviniriz.Ama düşünmek gerek, bazen bizim sevindiğimiz şey,başkasının üzüntüsü olabilir.Her yarışmada,her müsabakada,her maçta bir kazanan ve kaybeden varsa,kazanan sevinecek ama kaybeden,yenilen,mağlup olan üzülecektir.

ir savaşta,çatışmada kazanan taraf sevinecek,ama öteki tarafta yer alan üzülecek.sadece üzülmek değil,bir taraf hayatını kaybetmiş, haysiyeti zedelenmiş, onurunu kaybetmiş olabilecektir.Aşırı sevinmek,şımarmak çok tehlikelidir.Sevinmeninde bir ülçüsü olmalıdır.Ilımlılık her zaman tavsiye edilen bir aklıselim davranış şeklidir.

Sizin sevindiğiniz şeyin bir mağduru varsa o tarafı da düşünmek,hesaba katmak gerek.Zaten sevinmek aşırılıklara gidildiğinde olanlar olur.düğünlerde,şenliklerde, eğlencelerde taraf olunan takımın galibiyetinde silahına sarılarak havaya ateş eden bir sevinme hakkımız varki evlere şenlik.

O sevinç şımarıklığı havaya sıkılan mermi gider, çocuğa,kadına,yaşlıya,hastaya yada dağ gibi bir adama saplanır, ölümler,sakatlanmalar ve bir hayat boyu ıstırabın sebebi olur.Böyle zavallı sevinmelerden uzak durmak lazım.Bir yere yüzlerce kişi başvurur ama iki kişi alınacaktır.Sevinecek olan,şükürler edecek olan kişinin yanı sıra,kaybedecek,talihine küsecek,birilerini suçlayarak günaha girecektir.

Okulda sınav kazanmak,istenen bir okula giriş sınavını kazanmak,engel aşmak,hayatımıza devam ederken küçüklü, büyüklü engeller konulmuştur.O engelleri aşmak sevinme sebebidir.Ama o engelleri aşamayanlarda sizin gibi insan,onlarında anne,babaları,kardeşleri,akrabaları,çoluk çocukları var.Onlarında başarısı için dua edenleri var,herkesin ettiği,edeceği duaya uygun şartlarda kabul edecek bir Allah var.Allahın var olduğunun en temel şahidi duaların er veya geç kabul ediliyor olmasıdır.Fazilet olgunluktur,aklıselimdir.Vicdandır, ölçüdür.

Sevinirken de ölçülü olmak erdemdir.Üzülürkende Yunus Emre mısraları burada rehberlik ediyor. Ne varlığa övünürüm, Ne yokluğa yerinirim,diyebilmek gerek,üzülürkende sınır tanımak gerek.Üzüntüden bağırıp,çağıran,başkalarının hayatına yada en azından kendi hayatına kıymak, bunun için girişimde bulunmakda asla fazilete uygun değildir. Allah herkesi, sevindirsin,ama sevinirken ölçüden de uzaklaştırmasın,ölçüsüz sevinme,ölçüsüz üzüntünün ebesi olmasın, ölüm nasıl varlık sebebi ise,sevinmede üzülmenin sebebi ve ebesi olabilir,

ÖLÇÜ VE MUTLAKA ÖLÇÜ.