TABANIYASSIZADELER…

Kabri nur ile dolsun, merhum Evliya Çelebi’nin seyahatnamesinde anlatılan hikâyelerin birçoğunu nakşetmişimdir zihnime. 
Zaman zaman hatırlar ders çıkartırım, bazen tatlı tatlı gülümserim mübalağalı anlatımlarına. 

Doların şu asap bozucu yükselişiyle alakalı paylaşımlardan bunaldığım bir anda, hazretin bir öykücüğünü hatırlayıverdim. 

Efendim, hatırımda eksik kalmış olabilir, bazı hadiseleri de muhtemelen karıştırmış olabilirim, yine de anlatmadan geçemeyeceğim bir hadiseyi.   

IV. Murat saltanatında 18 Mayıs 1632 – 2 Şubat 1637 tarihleri arasında dört yıl sekiz buçuk ay sadrazamlık yapmış bulunan Tabanıyassı Mehmet Paşa ordusuyla Erzurum civarındadır.

Revan seferine giden ordunun bazı unsurları yedi ay kışlıkta iken, Avnik ve Ziyaeddin kaleleri taraflarından Kürt beylerinin adamları Paşa’ya kötü bir haber getirip demişler ki: 

- Revan kalesini Murat Han yedi günde aldı. Şah ise yedi aydır uğraşıyor, alalı henüz yedi gün oldu. Kaledekileri kılıçtan geçirip, “Kale miras malımdır.” diyor. İçine yetmiş bin asker muhafız koydu.” 

Tabanıyassı efendimiz:

- “Revan kalesi gittiyse, gitsin! Amma o serdar Kara Murtaza ne oldu?” dedi.

Haberci: 

- Murtaza Paşa baktı ki kale içindeki asker aman ile onu şaha verdi, o da hasta idi, hemen parmağındaki elmas mührünü yutup ciğeri parçalanarak öldü.” deyince, 
Tabanıyassı da yanındakilere:

- Efendiler! Revan'ın elden gitmesi Kara Murtaza'nın dünyadan gitmesine değmez mi?” diyerek zevk ve sevinç duyup, ona bolca para ve mal verdi.
*
Merhum Evliya’nın efendisi görüyor musunuz neye, niye sevinmiş? 

Giden Osmanlı kalesi, ne önemi var, rakibi yenilip ölmüş ya, sen ona bak! Sevinçten para da dağıtır, ziyafet de çeker, göbek de atar.  Zamanede yaşasaydı bol bol neşeli Tweetler de atardı vallahi. 
*
Şimdi siz bu satırları okuyunca “Edirne’ye Enver gireceğine Bulgar girsin” temennisini hatırladınız, değil mi?  

Hani Selanik ve Edirne’nin kaybedildiği birinci balkan savaşından sonra Yunanistan ve Bulgaristan arasındaki çekişmeden yararlanan Enver Paşa komutasındaki birliklerimiz 21 Temmuz 1913'te Edirne'yi işgalden kurtardı. İşte o çetin süreçte paşanın rakipleri yukarıda da zikrettiğim şu hıyanet cümlesini sarf etmişlerdi:

“Edirne’ye Enver gireceğine Bulgar girsin”
*
Sözüm meclisten dışarı, ben anlattım kıssayı, siz keşfedin manayı, velhasılıkelam maksat muhabbet olsun!