BİZİM BİR HALİSE TEYZEMİZ VARDI...

“Teyze ana yarısıdır” sözünü dilimize bir deyim olarak armağan eden her kimse doğru söylemiş, ama eksik söylemiş. Bizim esvapları cennet kokan hanım teyzelerimiz, paşa ezelerimiz bundan daha fazlasıdır, muhitimden biliyorum.

*

Hele de ailenin en büyüğü olan talihli çocuklar, bir sevgi okyanusunun içine doğarlardı, çok değil otuz kırk sene önce. Daha emeklemeye başladıklarında onları paytak paytak yürüten minnacık ayakları değildi sadece; sayısız görünmez şefkatten kanatları vardı çünkü hepsinin. İlk kanadı, hayattaysa 'böyükanası' takar. Sırada halalar, teyzeler, dayılar, emiler vardır. Eskiden evi şenlendiren her çocuk, yürek tahtında saltanat süren şehzade veya sultan gibiydi. Şüphesiz şimdi de öyledir esasta lâkin yeni hayat tarzı, yeni koşulları hâkim kıldı aile hayatına. Ebeveyn şefkatini, kreş ortamının ikamesi ne kadar mümkün olabilir ki? Olamıyor!

Yazının devamı: 

https://www.erzurumolay.com/bizim-bir-halise-teyzemiz-vardi-1420yy.htm